بررسی اثر داروی آرتمیزینین بر پروماستیگوت و آماستیگوتهای لیشمانیا ماژور در شرایط آزمایشگاهی
نویسندگان
چکیده
هدف: لیشمانیازیس جلدی یک بیماری عفونی آندمیک و از معضلات مهم بهداشتی در بسیاری از کشورها از جمله ایران است بنابراین نیاز به داروهای جدید، قابل دسترس و با عوارض کم کاملاً احساس میشود. به همین منظور در پژوهش حاضر تأثیر داروی آرتمیزینین بر رشد انگل لیشمانیا ماژور و مکانیسم مرگ برنامهریزی شده سلولی ناشی از آن بر پروماستیگوتها و آماستیگوتهای لیشمانیا ماژور در شرایط آزمایشگاهی بررسی شد. مواد و روشها: محلول استوک آرتمیزینین بهصورت تازه با غلظتهای مختلف دارو تهیه شد و ic50 دارو بهدست آمد. برای بهدست آوردن اثر سمیت سلولی داروی آرتمیزینین روی انگل از روش mtt استفاده شد. از غلظتهای مختلف داروی آرتمیزینین برای بررسی القای مرگ برنامهریزی شده سلولی به روش فلوسایتومری روی پروماستیگوتهای لیشمانیا ماژور استفاده شد. نتایج: ic50 داروی آرتمیزینین 25 میکروگرم در میلیلیتر بهدست آمد. در غلظت 100 میکروگرم در میلیلیتر بیشترین درصد سلولها (16/68) و در غلظت 10 میکروگرم در میلیلیتر کمترین درصد سلولها دچار مرگ برنامهریزی شده (78/12) شدند و در گروه کنترل تغییری مشاهده نشد. میزان سمیت دارو روی پروماستیگوتهای لیشمانیا ماژور با افزایش غلظت دارو افزایش یافت. نتیجهگیری: در این بررسی مشخص شد داروی آرتمیزینین اثر سمیت کمی بر ماکروفاژ دارد. با توجه به نتایج بررسی فلوسایتومتری و روش mtt، میتوان داروی آرتمیزینین را بهعنوان یک داروی مناسب ضد لیشمانیایی برای انجام مطالعه در شرایط درون تنی پیشنهاد کرد.
منابع مشابه
بررسی متابونومیکس اثر داروی آرتمیزینین روی فاز ایستائی انگل لیشمانیا ماژور سویه فردلین در شرایط آزمایشگاهی
سابقه و هدف: بر اساس تقسیم‌بندی سازمان بهداشت جهانی (WHO) ، بیماری لیشمانیازیس از جمله شش بیماری مهم منطقه حاره‌ای محسوب می‌گردد. همچنین این بیماری در خاورمیانه و کشورهای مدیترانه‌ای نیز شایع میباشد. اهمیت کنترل این بیماری، به دلیل افزایش موارد مشاهده شده در بیماران دارای نقص سیستم ایمنی از جمله ایدز میباشد و با توجه به نیاز مبرم به داروهای جدید با عوارض کم‌تر برای کنترل و درمان بیماری، ...
متن کاملبررسی متابونومیکس اثر داروی آرتمیزینین روی فاز ایستائی انگل لیشمانیا ماژور سویه فردلین در شرایط آزمایشگاهی
سابقه و هدف: بر اساس تقسیم بندی سازمان بهداشت جهانی (who) ، بیماری لیشمانیازیس از جمله شش بیماری مهم منطقه حاره ای محسوب می گردد. هم چنین این بیماری در خاورمیانه و کشورهای مدیترانه ای نیز شایع می باشد. اهمیت کنترل این بیماری، به دلیل افزایش موارد مشاهده شده در بیماران دارای نقص سیستم ایمنی از جمله ایدز می باشد و با توجه به نیاز مبرم به داروهای جدید با عوارض کم تر برای کنترل و درمان بیماری، تاثی...
متن کاملبررسی اثر ضد لیشمانیایی عصاره سیاه تخمه روی پروماستیگوت های لیشمانیا ماژور در شرایط آزمایشگاهی
Background and purpose: Treatment of leishmaniasis is getting complicated due to multiple side effects and drug resistance to first-line drugs. Agrostemma githago is a plant with anti-cancer and cytocidal effects, so, this study was conducted to evaluate the anti leishmanial effect of its extract on Leishmania major promastigotes by MTT assay and cell count. Materials and methods: A total of 2...
متن کاملتاثیر آلوئه امودین بر رشد و القای آپوپتوز در پروماستیگوت های لیشمانیا ماژور در شرایط آزمایشگاهی
سابقه و هدف: لیشمانیوز جلدی یکی از بیماریهای اندمیک در برخی از نقاط ایران است. استفاده از ترکیبات آنتیموان پنج ظرفیتی بهعنوان داروهای خط اول درمان، با محدودیتها و عوارض جانبی متعددی همراه میباشد. از اینرو، همواره تلاش برای یافتن روشهای درمانی جدید و ﻣﺆثر مورد نظر است. در پژوهش حاضر، تاثیر آلوئه امودین بر رشد پروماستیگوت لیشمانیا ماژور در شرایط برونتنی مورد ارزیابی قرار گرفت. همچنین، تاث...
متن کاملبررسی اثر سایتوتوکسیک کانتاریدین بر بقای پروماستیگوت و آماستیگوت لیشمانیا ماژور در شرایط برون تنی
سابقه و هدف: لیشمانیوزیس جلدی از مشکلات عمده سلامت در بسیاری از کشورها است. کانتاریدین جزو ترکیبات ترپنوئیدی است که در سوسک‌های خانواده Meloidae و Oedomeridae وجود داشته و ماده‌ایی تاول‌زاست. در طب سنتی کانتاریدین برای درمان زگیل به‌کار رفته است. هدف از این مطالعه تعیین اثر سایتوتوکسیک کانتاریدین بر بقای پروماستیگوت و ماکروفاژ آلوده به انگل لیشمانیا ماژور در شرایط برونتنی میباشد. مواد و روش‌ه...
متن کاملبررسی تاثیر تاموکسیفن بر رشد پروماستیگوت و آماستیگوت لیشمانیا ماژور
سابقه و هدف: درمان لیشمانیازیس جلدی با ترکیبات آنتیموان پنج ظرفیتی به عنوان داروی اصلی محدودیتها، عوارض جانبی و خطر عود مجدد را در پی دارد. به همین دلیل یافتن داروهای جدید و موثر واجد ارزش و اهمیت بالایی است. در پژوهش حاضر اثربخشی داروی تاموکسیفن بر روی رشد پروماستیگوت ها و آماستیگوت های لیشمانیا ماژور در شرایط برون تنی سنجیده شده است. مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی، تاثیر غلظتهای مختلف...
متن کاملمنابع من
با ذخیره ی این منبع در منابع من، دسترسی به آن را برای استفاده های بعدی آسان تر کنید
عنوان ژورنال:
پژوهش های آسیب شناسی زیستیجلد ۱۵، شماره ۱، صفحات ۳۳-۴۳
میزبانی شده توسط پلتفرم ابری doprax.com
copyright © 2015-2023